Wielkie Dni bogate w symbole

W tych ostatnich dniach przed Wielkim Tygodniem Kościół modli się słowami: „Zbliżają się dni Jego zbawczej Męki i chwalebnego Zmartwychwstania, dni w których czcimy zwycięstwo nad złym duchem i wspominamy misterium naszego Odkupienia”.
Zbliżają się dni, dni przygotowań naszych mieszkań i domów na święta; dni świątecznych zakupów; dni wspólnych rodzinnych, przyjacielskich odwiedzin; zbliżają się najważniejsze dni dla katolików, chrześcijan, dni świąt wielkanocnych, dni Świętego Triduum Paschalnego. Owe zbliżające się dni, przychodzą do nas niezależnie od tego co w danej chwili przeżywamy w naszym osobistym życiu, rodzinach, ojczyźnie, świecie. Zbawcze dni, Wielkie dni.
Wielki Czwartek, który obchodziliśmy wczoraj, to dzień pamiątki ustanowienia Najświętszego Sakramentu i Kapłaństwa. Wszyscy, którzy będą ów dzień przeżywali w duchu wiary Kościoła, zaproszeni są do podziękowania Chrystusowi za Jego obecność. Jaką obecność? Obecność prawdziwą, realną i substancjalną. Wiem, że są to trudne słowa, ale tak uczy niezmiennie Kościół Katolicki. Nie ma obecności eucharystycznej Chrystusa, bez katolickiego kapłaństwa, dzięki któremu i przez które sprawowana jest Msza św. i wszystkie sakramenty Kościoła. Z tych oto tajemnic jakimi są sakramenty mówimy o tym dniu, że jest on wielki.
Wielki Piątek, to dzień wspominania Męki Pańskiej. Przez wieki wierni śpiewali i śpiewają wielkopostną pieśń, w której ukrzyżowany Chrystus pyta: „Ludu mój ludu cóżem ci uczynił? W czemem zasmucił albo w czem zawinił? Jam cię wyzwolił z mocy Faraona A tyś przyrządził krzyż na me ramiona”.
Wielki Piątek, to wielki dzień, bo w tym dniu w centrum postawiony jest Krzyż, a na nim Chrystus, to dzień postu, dzień ciszy, dzień śmierci Chrystusa. W tradycji ludowej pozostało jeszcze w niektórych domach smaganie rózgą po nogach śpiącego wcześnie rano na pamiątkę biczowania Chrystusa („Boże rany”).
Wielka Sobota, dzień ciszy! „Co się stało? Wielka cisza spowiła ziemię (…) Cisza wielka, bo Król zasnął” ( fragment starożytnej homilii na Święta i Wielką Sobotę).
Sobota, to dzień nawiedzania Grobów Pańskich oraz święcenia pokarmów: chleba, mięsa, jaj. Zwyczaj ten powstał najprawdopodobniej dlatego, że po długotrwałym poście, Kościół chciał przez to poświęcenie zapobiec ewentualnym przekroczeniom chrześcijańskiej wstrzemięźliwości. Jajko wielkanocne to symbol życia, które powstaje z grobu (skorupa). W całym tym kolorycie symboli i tradycji widzieć możemy jak Kościół, a w ślad za nim liturgia dopatruje się w całej naturze, nawet martwej obrazu życia nadprzyrodzonego. Z drugiej strony, stara się przepromienić wszechświat łaską, której udzielił nam Chrystus powstający z grobu. Tę najważniejszą prawdę chrześcijańskiej wiary Kościół celebruje wieczorem, po zmroku w najpiękniejszej oraz najważniejszej liturgii w całym roku kościelnym tj. Wigilii Paschalnej pełnej znaków i symboli, które wyobrażają całą prawdę świat paschalnych. W tę Wielką Noc święci się ogień oraz paschał symbol Chrystusa Zmartwychwstałego i wodę chrzcielną, poprzez którą Kościół rodzi nowych wyznawców Chrystusa i wiernych Kościoła.
W nocy lub wczesnym rankiem następuje Rezurekcja czyli otworzenie grobu Pańskiego. Zwyczaj ten istniał już w X w. Ma on na celu obrazowo przedstawić niektóre szczegóły Zmartwychwstania Chrystusa: wyjście Jezusa w grobu, nawiedzenie grobu przez pobożne niewiasty, ukazanie się Chrystusa apostołom i innym. Zwyczaj procesji rezurekcyjnej zachował się w Polsce i niektórych diecezjach innych krajów. Tak oto pokrótce zostały opisane Wielkie Dni, bogate w symbole, zwyczaje, treści religijne oraz tradycję, z której wyrośliśmy, kultywujemy i obyśmy przekazali nowemu pokoleniu.
Błogosławionych Świąt Zmartwychwstania Pańskiego.
Ks. Wojciech Osicki
Proboszcz Parafii pw. Św. Jakuba Apostoła w Mikołajkach